گیسوان تنیده ای دارد
ابروان کشیده ای دارد
خوش بحال منی که عاشق توست

چه غزال رمیده ای دارد

محمدمعاذالهی(کاتب)

هنوز دل تنگ تو ام

دانلود کلیپ صوتی دلتنگ توام

هوا کمی سردتر از روزی است که برای اولین بار تو را دیدم...

خیابان اما شلوغتر و من اما خسته تر...

باران نمیبارد و من نگران بغض ابرهای در هم تنیده ای هستم که گاه میلرزاند صدای سرفه کردنشنان بند بند زمین و زمان را...

من هنوز دلتنگ توام...

هنوز سرفه هایم علاج نشده... هنوز دست و پایم به رمق نیامده... هنوز صدایم میلرزد وقتی اسمت را صدا میزنم...

هنوز مادر دلواپس شب نخوابیدن های من است... هنوز وقتی صورتم سرخ میشود،گونه هایم گل می اندازد و میشوم یک پارچه آتش علاجم را یک تشت آب میبیند و پارچه ای تمیز...

اما من هنوز دل تنگ تو ام...

هنوز وقتی یادت می افتم بلند بلند میزنم زیر آواز،آنقدر بلند که یک شهر از من دور بشود... آنوقت من بمانم و تو...

به خیابان آمده ام تا شاید هنوز باران نشسته باشد جای قدم هایمان را...

شاید هنوز پیاده رو ها مرا بخاطر بیاورند... شاید سنگ فرش ها صدای رد شدنت را شنیده باشند...

شاید لحظه ای مرا به خاطر آورده باشی و اسمم از گوشه ی چشمانت چکیده باشد...

شاید هنوز یادت نرفته باشد برای چه مرا رها کرده ای همانطور من هنوز یادم نرفته است چقدر دوستت دارم...

تو هنوز یادت مانده که نباید مرا به یاد بیاوری و من اما هنوز دل تنگ تو ام...

محمد معاذالهی(کاتب) 8/12/98

پ.ن: نوازنده پیانو علیرضا عسکران از آلبوم صد سال تنهایی

شبیه شاخه ی نشکفته ای که پژمردم

هنوز پا نگرفتم که زود افسردم

هزار بار زمین خوردم و بلند شدم

و هیچوقت بروی کسی نیاوردم

مرا بخاطر تن پوش خاکی ام ول کرد

کسی که من خودم او را به آسمان بردم

غم تمام جهان روی شانه ام اما

من هیچگاه دلی را به غم نیازردم

شناسنامه ی من یک دروغ طولانیست

منی که روز بدنیا رسیدنم مُردم

من اولین کسی هستم که بر جنازه ی خود

نماز خواندم و حلوای خویش را خوردم

#محمد_معاذالهی_پور

نمیفهمد...

و او معنای اول شخص حاضر را نمیفهمد

فریبایی که خود جادوی ساحر را نمیفهمد

هزاران بار این رمال ها دست مرا خواندند          

کسـی فـال مــرا از صورت ظـاهر نمیفهمد

مــرا از کودکی هایم دخیـل ابـــر ها کـردند          

چه حاصل؟آسمـان حاجات زائـر را نمیفهمد

همـان قدیسه ای که سنگسارم کرد،حتی او          

دلیــل کفــــر این ذندیـق کـــافر را نمیفهمد

نه اینکه رسم شاعر هاست تنهایی و رنجوری                            

"کسـی تنهایی یک مرد شاعر را نمیفهمد"

مرداد 93

به درک...

 یک عمر نگاه این اهالی به درک          یک مشت خیال پوچ و خالی به درک

یک عمر نبودی،گله ای نیست برو          میری بزنی به بیخیالـی؟ به درک!!!

شهریور93

بعد از این بگذار طوفان بی مهابا بشکند

بعد از این بگذار طوفان بی مهابا بشکند                            

موج کشتی های بی سکان مارا بشکند

دوستی با صخره ها چیزی به غیر از مرگ نیست      

پس همان بهتـر که پیشانی دریـا بشکند

گاه مردی بیست ساله پیر دانا میشود                              

بغض ما نگذاشت قفل این معمـا بشکند

گوش ها وقتی بدهکار درخت پیر نیست                            

فرق دارد بین جنگل یا که تنهـــا بشکند؟

گاه تقدیر است سِحرِ بخت یوسف را فقط                            

بازخــورد هـرزگی هــای ذلیخـــا بشکند

                                                          " تیـــــر ماه 93 "

ای کاش لب رود به قایق برسد                     این نامه به آن طبیب حاذق برسد

من آخر شاهنامه را میخواهم                       ای کاش اجل همین دقایق برسد

" کـــاتب "

 شیرین دهن

قربان شکر خنده ی شیرین دهنت                        ای هرچه که گل ، معطر از پیرهنت

هی میکُشی و دوباره جان میخشی                          بانو به فدای پلک بر هم زدنت

کاتب

انار میریزد

فرشته دور و برت بیشمار میریزد                     چقدر غنچه چشم انتظار میریزد

فدای خط سپیدت غزل بخوان بانو                           که از کنار دهانت انار میریزد

                                                                                                         کاتب

بهانه ی غزل

ای ماه تجسم مثل های منی                           شیرینی خمره ی عسل های منی

 من نام تو را نوشته ام اول خط                  یعنی تو بهانه ی غزل های منی

  کاتب