کاتب " تارنمای تخصصی محمد معاذالهی پور "

غم گرفته دوباره عالم را،قلبم از درد و داغ طوفانیست
استخوان در گلوی خود دارم،چشم هایم عجیب بارانیست
روضه خوان بغض خویش را بشکن،از گلوی خدا بخوان امشب
اسلام علیک یا عطشان،از جگر پاره ها بخوان امشب
روضه با احتیاط باشد چون،روی این روضه سخت حساسم
من غلام غلامزاده ام و روضه خوان عمویم عباسم
شیرنوشانده مادرم با اشک،پای پرچم علم بزرگ شدم
قد کشیدم اگر!به تکیه گه دست های قلم بزرگ شدم
دست هایی که بی کران رحمت،دست هایی که بیکران دریاست
دست هایی که ربنای علی(ع)،کاشف الکرب سیدالشهداست
دست هایی که خود مجیب گدا در بزنگاه عرض حاجات است
دست هایی که در شلوغی شام،معجر عمه جان سادات است
دست ها دست های شیر خداست،لشکری را به خاک خوابانده ست
قوت قلب کودکان حرم،دلخوشی رقیه(س) بود این دست
یادم آمد دوباره کرببلا،لشکریانی که زنا زاده اند
روبهانی حرام لقمه که با،بچه شیر علی(ع) در افتادند
نه به شمشیر با رجزهای،حیدری تو تار و مار شدند
چون که عباس(ع) عزم میدان کرد،همه شان پای بر فرار شدند
وای از آن ساعتی که ارض و سما،ناله ی وا محمدا سر داد
تیر در چشم،دست هاش قلم،یل ام البنین(س) به خاک افتاد
تا رسید این خبر به گوش حرم،اهل خیمه به غم اسیر شدند
زوزه ی گرگ ها بلند شد و روبهان ذلیل شیر شدند
ورق دهر باز برگشته،باز خفاش پر درآورده
سگی از آستین اسراییل،دم تکان داده سر درآورده
زاده ی مادر زنا!ملعون! ای سگ خانگی سگ بازان
آلت دست های ام فتن،نه بشر خوانمت و نه حیوان
فکر کردی که پشت تو گرم است،سکه ات نرخ روز بازار است؟
فکرکردی علم زمین خورده؟حرم شاه بی علمدار است؟
با تو من حرف هایم را در،شعر های گذشته ام گفتم
سالیانیست هرشبم را با،فکر قتل تو کمترین خفتم
عمر نحس پر از پلیدی تو،سر رسیده ست و رو به پایان است
جگر شیر بر کفم حالا،صحبت رزم و اذن میدان است
پسر فاطمه(س)اجازه بده،تا به این زخم کهنه چاره کنم
جگر این سگ حرامی را،با سر انگشت پاره پاره کنم

والسلام...